Essen, 27 maart 2018. Het is ondanks de overschakeling naar zomeruur nog pikdonker wanneer de ****-Princess Deluxebus van Lauwers rond vier uur de Hofstraat inrijdt. Bestemming? De poorten van het Sint-Jozefinstituut, om vierenzestig zesdejaars en zeven begeleiders op te pikken voor hun Italiëreis.

De vroegste vogel? Nathan. Hij heeft er duidelijk zin in en gooit om halfvijf (!) een selfie in de klasgroep van MTWE op whatsapp – de rest is onderweg. Volgen vanaf kwart voor vijf: Noé, Wouter en de gebroeders Verresen. Even later is iedereen er: we vormen een ketting en laden de bagage in het bagageruim. Bijna zijn de spullen van Bart R niet mee: gelukkig vraagt de attente mama van Noah Kustermans zich af wat die reistas daar zo eenzaam en alleen staat te doen, anders zat Bart zonder zijn elektrische tandenborstel.

We vertrekken iets voor halfzes, prima op schema. Eindbestemming van de dag: Brixen/Bressanone, in de Noord-Italiaanse bergen gelegen. En bergen, die krijgen we genoeg te zien vandaag, want we kronkelen vandaag onder andere ook over de Fernpas Oostenrijk binnen.

Heel wat kleine, maar ook glunderende oogjes wanneer we opstappen in Essen: die van Pieter en Miro fonkelen vol verwachting. Weg zijn wij, uitgewuifd door de ouders, Lies Smet en Gilberte Verbeeck. Bob Dylan op de bus: zo is Gilberte toch een beetje bij ons wanneer we Essen uitrijden. Ze zal aansluiten bij de groep in Montecatini Terme.

In Aarlen neemt dé Cois het stuur over. Hij is onze joviale chauffeur voor de rest van de reis en kennen we nog van twee jaar geleden. Een kwartiertje later stoppen we in Capellen, Luxemburg. Een lettertje verschil met de voetbalploeg van Jeff, Wout en Ibrahima – wel een dikke drie uur verder weg gelegen.

Luxemburg, waar Lou en Tijmen zich afvragen hoeveel taksen de Letzembergers moeten betalen wanneer ze naar een vitrine met gigantische emmers tabak met de meest gruwelijke preventiefoto’s kijken.

In Capellen drinken we ook onze eerste koffies van de reis: Mie, Bart, Lorenza, Stijn, Noé en Romy zijn niet de enigen die zich tegoed doen aan het zwarte goedje. En dat zal eenmaal we Italië bereikt hebben alleen maar beter smaken. Smaakt ook, de Frankworst die Robbe B. naar binnen speelt van zodra we Duitsland binnenrijden: je snel aanpassen aan lokale culinaire gewoontes, heet dat.

Veel bussen vandaag. Wat doen we zoal om de tijd te verdrijven? Marina kijken, de film over Rocco Granata, die Italië alvast een stukje dichterbij brengt. Mario Kart spelen: Rob en Sander winnen met de vingers in de neus, Noah, Robbe B., Seppe VDB, Pieter V en Jakob zijn aan elkaar gewaagd. In de kelder van het klassement vechten Bart R. en Wim V een verbeten strijd uit om de laatste plaats te ontwijken … Beiden verliezen … keer op keer … Ook op de eerste verdieping vindt een virtuele racecompetitie plaats: economen Miro, Pieter M, Lukas en Milan verslaan wetenschappers Simon, Siebe en Seppe W.

De stereotypes worden overigens bevestigd qua spelkeuze: de jongens spelen Mario Kart, Lotte en Noor proberen hun digitale baby’s Lars en Lore een goede opvoeding te geven: die leven nog – hun digitale luiers worden op tijd ververst. Kato doet een virtuele turnwedstrijd, Lissa winter olympics.

Vandaag hang je ook niet langer af van welke films er op de bus afgespeeld worden. Netflix doet het goed: Loes en Lore kijken Friends, ook Kevin en Robbe VD kijken series. Noé, Michiel en Rune kijken films op hun telefoon.

Ontspanningsmogelijkheden genoeg dus, maar een good old boek lezen gebeurt ook: Femke en Anouck lezen Lianne Moriarty, Britt Meeusen De Engelenmaker, Noor Sprakeloos en Kwinten de Salmarillion van J.R.R. Tolkien – het signaal om even later de filmversie van The Lord of the Rings te kijken. Ondertussen wordt Lorenza met de minuut beter in het oplossen van de binaire puzzels die Amber haar voorlegt.

Tweede tussenstop rond halfvijf net voorbij Stuttgart. Amber eet het eerste ijsje van de reis. Enkele jongens, waaronder Lukas, Jeff, Ibrahima, Pieter en Nathan houden een balletje in de lucht in de zon.

Rond vijf uur zien we de bergen opdoemen: in Füssen rijden we Oostenrijk binnen en even later volgt de Fernpas. We stoppen op de top voor een prachtig uitzicht op de hoogste berg van Duitsland, de Zugspitze, en … een sneeuwballengevecht. Jonas en Ids steken het vuur aan de lont, de rest volgt snel. De leerkrachten worden gespaard.

Terug op de bus zingen we mee met onder anderen Michael Jackson, Paul de Leeuw en Kendrick Lamar dankzij het zangboekje, gemaakt door onze zesdejaars.

Ondertussen vliegen de kilometers voorbij en na nog een stop aan de Europabrücke net voorbij Innsbruck rijden we la bella Italia binnen.

We komen om 20.45 uur aan in Hotel Goldenes Kreuz, een doolhof met geschiedenis – speciale sfeer hier. We worden verwend met een lekker groentebuffet, gevolgd door spirelli met verse pesto en daarna kalfsvlees met aardappelpuree. Als dessert krijgen we een gigantische in chocolademousse gedrenkte roomsoes: qua krachtvoer kan dat tellen …

Met een bolle buik zoeken we onze kamers op voor een douche. Cato, Kato, Florian, Rebecca, Amber en Pieter (x2) spelen een spelletje Uno in de bar van het hotel, terwijl Lorenza in vlekkeloos Duits met haar Italiaanse familie buurt. Haar tante woont in Brixen, van waaruit we morgen naar Verona trekken voor ons eerste stadsbezoek. We kijken ernaar uit!

A domani!

Recente berichten
Contacteer ons

We zijn er momenteel niet. Maar u kan ons steeds een e-mail sturen, wij proberen zo snel mogelijk te antwoorden!

Not readable? Change text. captcha txt

Start typing and press Enter to search