Zondag hoogdag. We trekken als goede christenen naar de kerk, en wat voor één: het hart van de katholieke kerk: de Sint-Pietersbasiliek. 

 

Maar de weg naar het Vaticaan is lang (het is tenslotte een ander land): treinen, ‘metroën’ en als sardienen in een Romeins blik bussen. Wanneer ook nog enkele Romeinen opstappen en tegen Wim en Joris aanplakken, besluiten de twee te voet verder te gaan. De rest houdt dapper vol. De raampjes van de bus doen onze leerlingen spontaan open om te verluchten: ze zijn de afgelopen twee jaar goed gedrild in de basisprincipes van ventilatie.

 

We stappen af aan de Engelenburcht, waar we prachtige foto’s maken met het eerste Romeinse zonnetje op ons gezicht. Van Heidi leren we dat we vooral vitamine D aanmaken via de ogen, dus zonnebrillen worden spontaan weggestoken. 

 

Volgende stop, het Sint-Pietersplein, waar we in tegenstelling tot vele anderen achteraan aanschuiven in de rij om toch in de hemel te komen. We doden de tijd in de rij met enkele heel interessante gidsbeurten van de begeleidingsploeg.We komen alles te weten over de Zwitserse wacht, de bouw van het plein en Vaticaanstad. 

 

Als snel kunnen we de binnenkant van de prachtige basiliek bewonderen. De mondjes vallen open van al deze pracht, er is veel interesse tijdens de uitleg die onze leerlingen krijgen. In de ruimte met de tombes voelt niet iedereen zich even hard op zijn gemak.

 

De dag verloopt als een rollercoaster: na ons bezoek aan het buitenland trekken we terug naar Italië voor een heerlijke lunch. Het restaurant blijkt populair te zijn, lange rijen staan aan te schuiven, gelukkig hebben we gereserveerd! We beginnen de lunch met een insalata capricciosa (lees: sla met tonijn), vervolgens krijgen we een lasagne en een (gele) tiramisu. Italiaanser wordt het niet! 

 

Nadien beginnen we aan het langverwachte stadsspel! De spanning is te snijden. De leerlingen worden in groepen verdeeld en het spektakel kan beginnen. Het groepje van Joppe, Thorben, Tim V.L en Tom gaan voor snelheid. Maar is dat de juiste tactiek? We zullen het de volgende dagen te weten komen. 

 

Jette en Maud willen graag een beetje shoppen, maar de jongens in hun team zijn competitiever ingesteld en trekken hen terug de straat op voor de volgende opdracht. 

 

Jari, Joachim V.L., Pieter, Danny en Robin kiezen ervoor om Elien en Ingrid te volgen, dit blijkt niet de juiste tactiek te zijn. Ze kunnen de Ignatiuskerk niet vinden… De uitleg van Ingrid en Elien liet te wensen over, een schande volgens Matthias! Hij vraagt om volgende keer duidelijke instructies te geven. 

 

Er volgt een sportnummer op de Piazza Navona: om ter snelst een rondje lopen rond het plein. De raketten van dienst zijn Arjen, Tom, Clara, Joachim V.L. en Danny. Thomas deed het iets rustiger aan, om toch ook nog wat te kunnen genieten van de prachtige fonteinen. 

 

Jurrean heeft wat last van zijn knie en kiest ervoor om de stad op zijn eigen tempo te verkennen. Blijkt er naast de Campo del Fiore (het eindpunt van het spel), ook een hotel met dezelfde naam te bestaan… Google maps was even in de war. Gelukkig is het vlakbij het gezellige pleintje en moet hij niet te ver rondlopen.

 

Een ander aspect van het spel is een ruiltocht. Antoon ruilt voor Ingrid een citroen en krijgt er  een bak met groenteafval bij, het team van Yitske geraakt aan een flesje balsamicoazijn, er wordt een pen verzameld …  

 

Ingrid en Elien wachten op een terrasje tot alle teams arriveren. Het was een geslaagd spel! We wachten vol spanning op de uitslag, er valt namelijk een viparrangement op de bus te winnen. 

 

Na ons stadsspel gaan we naar Trastevere, een gezellige wijk aan de overkant van de Tiber. We waren hier gisteren ook voor een blitzbezoek in de namiddag. Hier krijgen onze leerlingen de kans om een leuk restaurantje uit te zoeken en te genieten van de lokale Italiaanse keuken. Tim G. kan het niet laten om maar liefst twee pizza’s te eten, hij heeft zijn favoriete pizzeria (Al Marmi) gevonden. Antoon, Dewi, Swen, Thomas en Jélynn degusteren met veel smaak enkele runderribben en T-bonesteak. Het zijn de bourgondiërs van de Italiëreis. 

 

 

We nemen de trein terug naar het hotel. Er ontstaat een lange file (en ook wat stress) bij het machientje waar we onze tickets moeten ontwaarden. Blijken er beneden nog tientallen machientjes te hangen … We onthouden dit voor de volgende jaren. De treinrit duurt een klein uurtje, ideaal voor een dutje! Tibo was net in slaap gevallen toen we aankwamen op het eindstation. 

 

Aangekomen in het hotel kiezen Staf, Jari, Arjen, Tiebe, Ties, Antoon, Swen, Joachim V.L., Pieter, Matthias, Nathan, Sebastiaan, Rik, Toon, Nina, Jette en Utte ervoor nog een kijkje te nemen in de bar. Andere leerlingen gaan meteen naar bed, de vermoeidheid begint toe te slaan.